Je kiest een snaar (bespanning) die bij je past (net zo goed als een racket) op basis van je speelniveau en/of op basis van je verwachtingen. Wanneer je als wedstrijdspeler een goedkope nylon snaar kiest zit je echter al fout, want daar bereik je helemaal niets mee. En wanneer je als recreant een harde polyester snaar pakt zit je ook fout. Dat kost alleen maar je arm. Het is dus belangrijk dat de speler bij de snaarperformance past en de snaar (bespanning) bij het spelersniveau.

Shortlist

• Darm = meest comfortabel/wedstrijdspeler
• Nylon = alternatief voor clubspeler/recreant
• Polyester = sterk/levensduur/wedstrijdspeler
• Multifilament = comfortabel/alle spelers
• Kevlar = heel stug/slijtvast/wedstrijdspeler
• Hybride = combinatiesnaren/wedstrijdspeler

Darm
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, worden darmsnaren niet gemaakt van kattendarm maar in de regel van koeiendarm. Darmsnaren worden ook Natural Gut genoemd. In 1875 ontwierp de Fransman Piere Babolat de eerste snaren gemaakt van (koeien)darm. Later volgden andere producenten wereldwijd. In Australië werden dan (logischerwijs) de eerste darmsnaren met schapendarm geproduceerd.

Waarom zijn natuurlijke darmsnaren zo duur? Om een idee te geven: voor een set snaren voor een racket zijn de (geselecteerde delen) van 6-9 koeien nodig. Het produceren van een set duurt gemiddeld een hele week.

Darmsnaren hebben het hoogst mogelijke comfort. Maar ze hebben ook een groot nadeel: ze zijn hygroscopisch, dat wil zeggen, ze zuigen net zoals een spons, vocht op. Wanneer dat eenmaal gebeurt, gaat de snaar snel rafelen. De snaar verliest dan spankracht en soepelheid en gaat snel kapot.Na de intrede van (goede) synthetische snaren werden darmsnaren snel minder populair. Dat zijn ze nu nog wel in zuidelijke (warme) landen. In het vochtige Nederlandse klimaat worden ze steeds minder gebruikt. Inmiddels worden meestal vochtwerende oppervlaktebehandelingen aangebracht, maar die slijten relatief snel.

Nylon (Synthetic Gut)
Nylon was het eerste alternatief voor darmsnaren. Nylon is de generieke naam van een groep synthetische polymeren, die tot de groep van polyamiden behoren. De belangrijkste nylonsoort werd op 20 september 1938 gepatenteerd door Wallace Carothers van het chemische bedrijf DuPont en wordt sinds 1938 verkocht. Het grote voordeel was (is) dat nylon niet (of nauwelijks) hygroscopisch is, dat wil zeggen het zuigt niet of nauwelijks vocht op en helemaal niet, wanneer het een extra vochtwerende oppervlakte behandeling krijgt.

Het duurde dan nog tot in de jaren zestig voordat de eerste (bruikbare) nylon tennissnaren kwamen. Nylon snaren hadden nog een ander voordeel: ze konden vele malen goedkoper worden geproduceerd dan darmsnaren. Nylon snaren waren in het begin gewoon simpele massieve nylon draden. Nu bestaan nylon snaren altijd uit een vaste kern met een aantal omwikkelingen eromheen. De omwikkelingen verhogen de soepelheid. Nylon is er inmiddels in veel verschillende variaties. De inmiddels erg populaire Synthetic Gut snaren (synthetische darm) zijn in feite niet meer (of minder) dan om een vaste kern getwiste nylon draden. Afhankelijk van de kwaliteit met meer of minder wikkelingen.

Polyester
Een polyester is een polymeer dat bestaat uit een keten van (poly)esterbindingen. Voor tennissnaren wordt een speciale samenstelling gekozen die de snaar buigzaam houdt.

Polyester tennis snaren bestaan (anders dan darm-, nylon- of nylon multifilament snaren) uit een enkele polyester kern. Om die reden worden ze ook monofilament (een draad) tennissnaren genoemd (mono = een). Hun belangrijkste eigenschap is hun verlengde levensduur. Dat komt, doordat polyester een vrij hard materiaal is. Polyester slijt dus minder snel dan darm of nylon.

Een polyester snaar wordt ‘gespoten’. Om een idee te geven: daar waar het produceren van een darmsnaar een week koste, duurt de (spuit)productie van een simpele polyester snaar een enkele seconde. Het nadeel van deze tennissnaren is dat ze minder power en gevoel (comfort) geven dan Synthetic Gut tennis snaren en natuurlijke darm tennis snaren. Ze verliezen ook sneller hun spankracht.

Polyester tennis snaren zijn dus specifiek bedoeld voor tennissers die veel snaren slijten (wedstrijdspelers) en niet voor de normale recreant of clubspeler. Een nieuwe trend in polyester snaren zijn de co-polymeer snaren, dat zijn polymeren die uit verschillende monomeren zijn opgebouwd. Deze polyester snaren hebben een hogere soepelheid

Multifilament
Dit type tennis snaren komt het dichtste in de buurt van de Natural Gut tennis snaren. In feite is het ook een nylon snaar maar dan zonder vaste kern. Bij een multifilament snaar worden (afhankelijk van kwaliteit en type) tientallen, honderden en vaak zelfs duizenden en meer fijne, individuele filamenten (draden) samen gewikkeld tot een tennissnaar. Omdat zo’n flinterdun multifilament natuurlijk snel kan breken wordt altijd een beschermende coating aangebracht. Zoals gezegd benaderen deze snaren de darmsnaar nog het meest.

De pluspunten van dit type tennissnaar zijn legio: hoge elasticiteit, grote balversnelling, veel balgevoel en veel comfort. Het negatieve puntje is, dat ze een kortere levensduur hebben (maar nog altijd langer dan darm). In de praktijk gaat na een aantal keren spelen de beschermcoating slijten en begint de snaar (filamenten) te rafelen.

Ook dat effect is vergelijkbaar met darm. Uiteindelijk zal de snaar daardoor breken. De multifilament (twisting) constructie maakt de snaar ook duurder. Deze tennissnaren zijn ideaal voor de tennisser die maximaal comfort verwacht en dus ook voor de armblessure gevoelige speler.

Kevlar
Kevlar is een zeer sterke kunstvezel en wordt o.a. gebruikt bij veiligheidsvesten (‘bullet proof’) en andere (materiaal)versterkingen in de ruimtevaart en auto-industrie. Het is ook een zeer stugge vezel. Als snaar is Kevlar in principe (afhankelijk van constructie) de meest slijtvaste van allemaal. Daar staat tegenover een flexibiliteitsfactor van ongeveer nul (0). Dat betekent dat alle kracht die op je racket komt ook in je arm terecht komt. Kevlar geeft dus ook de allerhoogste armbelasting. Om die reden bevelen wij Kevlar niet echt aan.

Hybride
Hybride snaren is de combinatienaam voor twee soorten snaren in een racket. Het is dus niet een combinatie van verschillende soorten materialen in een snaar, zoals vaak wordt gedacht. Het idee erachter is, dat lengtesnaren het meest worden belast en dus ook (bijna) altijd het eerste breken. Dus bestaat een hybride snaar uit twee stukken snaar: een voor de lengte en een voor de breedte. Voor de lengtesnaar wordt dan gebruik gemaakt van een sterke snaar (polyester/kevlar) en voor de breedte (om het geheel toch nog redelijk soepel te houden) van een nylon (SG) of darmsnaar.

Let op: veel tennissers denken dat je dan, wanneer de lengtesnaar breekt, alleen nog maar de halve (lengte) snaar hoeft te vervangen. Maar dat is niet zo. Ten eerste is dat technisch niet altijd handig en vaak zelfs onmogelijk. Ten tweede heeft inmiddels ook de breedtesnaar veel van haar eigenschappen verloren. Ook met een hybride snaar moet dus het hele racket opnieuw worden bespannen.

Snaardiktes
De tennissnaardikte wordt vaak nog weergegeven in de oude (Amerikaanse) maat ‘gauge’. Hoe lager de gauge, hoe dikker de tennissnaar en vice versa. Een “L” staat voor ‘light’ en wordt gebruikt om halve gauges aan te duiden. Een tennissnaar met gauge 15L ligt dus tussen 15 en 16 gauge. In de gauge maten is enige overlapping. Navolgend vind je de corresponderende dikte in millimeter:

• 15 = 1,41-1,49 mm
• 15L = 1,33-1,41 mm
• 16 = 1,26-1,34 mm
• 16L = 1,22-1,30 mm
• 17 = 1,16-1,24 mm
• 17L = 1,20 mm
• 18 = 1,06-1,16 mm

De meest gebruikelijke (en gangbare) Europese maten zijn

• 1,25 mm
• 1,30 m
• 1,35 mm

Spankracht
De bespanning is de motor van je racket. Wanneer de ‘motor’ hapert, hapert het racket. Zo simpel is het. Zorg er dus voor dat de motor perfect in orde is. Zorg voor de juiste ‘match’ van racket, snaar en spankracht met jezelf en je speelniveau.